10 Nisan 1919 – Çocuklarımı asil Türk milletine emanet ediyorum.

8 Nisan’da Özel Divanıharp ilk kararını verdi.

Eski Boğazlıyan kaymakamı Kemal Bey; 1915 Ermeni göç ettirmesinde kırım yapmaktan suçlu bulunarak idama mahkum edildi.

Şeyhülislamın fetvası ve Padişah Vahdettin’in onayı ile de10 Nisan 1919 Perşembe günü saat 17.20’de Beyazıt Meydanı’nda idam edildi.

~

Falih Rıfkı Çankaya’da anlatıyor:

Hürriyet ve İtilâfçılar gazetelerinde ve toplantılarında ”Harp ve tehcir mesulleri cezalandırarak İtilâf devletlerini samimiyetimize inandırma” bahanesi altında vatansever ve milliyetçi şöhretleri tasfiye etmek meselesini büsbütün kızıştırmışlardır.

Nitekim Damat Ferit’in yeni Divan-ı Harp’i zavallı Kemal’i idama mahkûm eder.

~

Kemal Bey’in idam edilişini, o günü bizzat görerek yazan Samih Nafiz Tansu’nun kaleminden izleyelim:

Beyazıt Meydanı’nı on binin üstünde mahşeri bir kalabalık doldurmuştu.

Şimdiki üniversitenin rektörlük binası önündeki çınarın altına üç ayaklı bir darağacı kurulmuş; etrafı polis ve jandarmalarla kordon altına alınmıştı.

Güneş, Süleymaniye Camii’nin arkasından sessizce batıyor, ortalığa pembe bir akşam rengi sinmiş bulunuyordu.

Birdenbire kalabalığın sustuğu görüldü; kimse nefes bile almıyordu.

Harbiye Nezareti kıyısından çıkan süngülü bir müfreze askerin ortasında, yüzü solmuş, üstünde beyaz bir gömlek bulunan ve 35 yaşlarında olduğu tahmin edilen Kemal Bey göründü.

Yavaş yavaş darağacına yaklaşıyordu.

Oldukça metin ve sakindi.

Mukadderatına kendisini teslim etmiş gibi idi.

Son sözünün olup olmadığı sorulunca halka şöyle hitap etti:

– Sevgili vatandaşlarım,

Ben bir Türk memuruyum; aldığım emri yerine getirdim.

Ecnebi devletlere yaranmak için beni asıyorlar.

Eğer adalet buna diyorlarsa kahrolsun böyle adalet!

Kemal Bey sözlerine devam ederek:

– Çocuklarımı asil Türk milletine emanet ediyorum; bu kahraman millet elbette onlara bakacaktır.

Vatan uğrunda cephede ölen bir insan gibi şehit gidiyorum.

Allah, vatan ve milletimize zeval vermesin…

Amin..

Kaynak: Samsun’dan Önce Bilinmeyen 6 ay – Alev Coşkun / Çankaya – Falih Rıfkı Atay